Մարմի նորմալ ջերմաստիճան

Մարմնի նորմալ ջերմաստիճանը 36,5 աստիճան է: Մարմնի ջերմությունը կախված չէ արտաքին միջավայրի ջերմաստիճանի փոփոխման հետ, շնորհիվ ջերմագոյացման կենտրոնի, որն ապահովում է հավասարակշռությունը ջերմագոյացման և ջերմատվության միջև:
Շոգ եղանակին մարմնի ջերմաստիճանը կարող է բարձրանալ 1 աստիճան, իսկ ցուրտ եղանակին 0,5 աստիճան իջնել: Այդ տհաճ վիճակից խուսափելու համար, բացում կամ փակում ենք պատուհանները, միացնում կամ անջատւմ ենք տաքացուցիչները:
Մարմնի կայուն ջերմությունը հնարավորություն է տալիս հարմարվել կլիմային և օդի կտրուկ տատնումներին:
Նորածինների մոտ ջերմությունը 36,8-ից 37,2 աստիճան է:
Ծերերի մոտ այն նորմայից ցածր է:
Այս կամ այն հիվանդության ժամանակ մարմնի ջերմաստիճանը կարող է բարձրանալ կամ կտրուկ իջնել: Սովորաբար երեկոյան ժամերի բարձրանում է, իսկ առավոտյան իջնում է:
Մարմնի նորմալ ջերմաստիճանի վրա ազդող գործոններ:Ինտենսիվ ֆիզիկական ծանրաբեռնվածությունը ուղեկցվում է ջերմագոյացմամբ: Հորմոնալ ֆոնը որը նույնպես ազդում է մարմնի ջերմաստիճանի վրա: Կոֆեինի մեծ դոզան, ծխելը, սթրեսը, գրգռվածությունը, անհանգստությունը, կարող են առաջ բերել ջերմաստիճանի բարձրացում:
Ալկոհոլը իջեցնում է ջերմությունը:
Հիվանդի վիճակի նախնական գնահատում:
Պետք է պարզել թե հիվանդը ինչպես է ընկալում իր մարմնի ջերմությունը այդ պահին:  Արդյոք գոյություն ունեն հիպերթերմիա, կամ ցրտահարություն:
Եթե լինում է ջերմության բարձրացում, ի հայտ են գալիս պրոբլեմներ: Մարմնի ջերմությունից լինում է տենդ:
Տենդը ունի 3 շրջան
1-ին շրջան. Ջերմությունը բարձրանում է 37,5, լինում է մրսածություն, մարդը կծկվում է, սկսվում է գլխացավ, ախորժակի անկում, քնկոտություն, և հոգնածություն:
Հնարավոր է հիվանդը ունենա հետևյալ պրոբլեմները` անհնար է ինքնուրույն ծածկվել, և տաք հեղուկներով ապահովել:
Տենդի 2-րդ շրջան . ջերմությունը կայանում է բարձր թվերի վրա,պացիենտը դիսկոմֆորտ է զգում, քրտնարտադրություն է լինում, հանում է հագուստը, պարկում է գրեթե անշարժ, ունենում  է ծարավի զգացում , բացակայում է ախորժակը, առաջանւմ է սրտխառնոց, առաջ է գալիս քնկոտություն,թուլություն և զառանցանք:Պացիենտը կարող է ունենալ հետևյալ պրոբլեմեները` նա ցանկանում թեթև ծածկոց, չունի ախորժակ, չի կարող ինքնուրույն փոխել սպիտակեղենը,կա ջրազրկման վտանգ:

Տենդի 3-րդ շրջան .մարմնի  ջերմաստիճանը իջնում է կրիզիս և լիզիս ձևերով:
Մարմնի ջերմաստիճանի արագ իջնելը կոչվում է կրիզիս, իսկ դանդաղ իջնելը լիզիս:
Կրիզիսի ժամանակ հնարավոր է հիվանդը ընկնի կոլապսի մեջ, կտրուկ իջնել ջերմությունը, ճնշումը իջնել, պուլսը դառնալ թելանման, հաճածացած, հիվանդը վատ է զգում, անտարբեր է լինում, շրջապատող մարդկանց փորձում է հասկացնել որ վատ է զգում, բայց չի կարողանում: Հիվանդին անհապաղ պետք է օգնություն ցույց տալ: Ոտքերը բարձրացնում են, գլուխը իջեցնում, տալիս ենք մուգ, քաղցր թեյ, կամ  սուրճ, ջեռակներ ենք  դնում, եթե այդ միջոցները  չեն օգնում, հիվանդին ներարկում  ենք կոֆեինի, կորդիամին և այլն: 
Խնամք- քույրական միջամտությունը պետք է հիմնվի ջերմաստիճանի և ջերմագոյացման վրա: 
Նպատակները իրականանում  են, եթե պոտենցիալ պրոբլեմները  չեն դարձել իրական, վերականգնվել է անկախ վիճակը: Մարմնի ջերմաստիճանը իջել է մինչև նորմալ սահման,  պացիենտի  հարազատները գիտեն, ինչպես իրականացնել խնամքը, մարդը գիտի թե իրեն ինչպես դրսևորի, էքստրեմալ իրավիճակներում, մարմնի նորմալ ջերմությունը պահպանելու նպատակով:

Ջերմությունը չափելու տեխնիկան

Ջերմաչափումը կատարում են օրը 2 անգամ` առավոտյան 6-ից 8-ը, և երեկոյան 16-ից 18ը: Սովորաբար ջերմաչափումը կատարում են անոթափոսում, նախորոք սրբելով այն: Ջերմությունը  հնարավոր է չափել բերանում և ուղիղ աղիքում:
Ջերմաչափը պետք է թափահարել մինչև որ սնդիկը իջնի, ապա չոր վիճակում սնդիկային ծայրով դնում ենք  անոթափոսում, այպես որ ռեզուարը ամբողջությամբ հպվի մաշկին: Հիվանդը պետք է թևը սեղմի կրծքավանդակին, ջերմաչափը պահի 10րոպե:
Ողիղ աղիքում ջերմաչափում կատարելիս պետք է սնդիկային մասին քսել վազելին: Ողիղ աղիքային ջերմաչաեումը հակացուցված է ` լուծի, փորկապության ժամանակ:
Բերանի խոռոչում ջերմաչափում  կատարելիս, ջերմաչափի  սնդիկային ծայրամասը պետք է դնել լեզվի ստորին մակերեսին, և շրթունքներով ամուր պահել: Տնային պայմաններում ջերմաչափը կարող ենք լվանալ ջրով, օճառով: